Hej hej! Powoli wracam do żywych (mimo egzaminatorów maturalnych chuchających mi po plecach we śnie). I tak jak prosiliście przygotowałam filmik o tym jak zm
podkreślone tematy rzeczywiście wyglądają ładnie i dobrze je widać, więc warto to czynić. nieestetycznie wyglądają wszelkiego rodzaju niepotrzebne rysunki na marginesach i w innych miejscach. koniecznie zakup swojemu zeszytowi przezroczysta foliową okładkę, żeby nie brudził.. jeśli jest to zeszyt przedmiotowy pisz numery lekcji i daty. staraj się ładnie pisać i nie ściskaj
Pół roku temu opowiedziałam na blogu o italiku, szkolnym piśmie popularnym w wielu krajach, a także opisałam pracę nad charakterem pisma mojego dziesięcioletniego syna. Czy przez minione sześć miesięcy Filip nauczył się ładniej pisać? Biję się w pierś – przegapiłam moment, kiedy pismo mojego dziecka z nieporadnych literek pierwszego etapu edukacji zmieniło się w nieczytelne bazgroły. Być może częściowo usprawiedliwia mnie brak reakcji ze strony nauczycieli, bo nigdy nie dostałam sygnału, że dziecko powinno popracować nad pismem. Trochę mnie to dziwi, bo filipowe hieroglify były trudne do rozszyfrowania. Jednak to przede wszystkim my, rodzice, powinniśmy byli zareagować wcześniej, czyli na etapie wczesnoszkolnym. Martwiłam się, że jego zeszyty wyglądają niechlujnie i zastanawiałam, jak pomóc dziecku pisać ładniej. Artykuł o italiku i brzydkim piśmie Filipa Praca Filipa nad szkolną kursywą Systematyczną pracę w celu poprawy wyglądu pisma zaczęłam z Filipem w czwartej klasie. Założyłam mu zeszyt i dawałam do przepisania niedługie teksty. Bardzo nie lubił tych ćwiczeń, przede wszystkim dlatego, że w nowym roku szkolnym nastąpiło dość brutalne przejście z pierwszego etapu nauki bez ocen i bez wyodrębnionych przedmiotów do edukacji „na poważnie”. Pojawiły się klasówki, solidne prace domowe i nowi nauczyciele, czasem wymagający. Filipowi brakowało czasu do trenowania ładnego pisma, a kiedy próbował w szkole pisać według moich wskazówek – nie nadążał notować. Fiasko metody płynnego ruchu Zauważyłam też, że na pewne rzeczy jest za późno – nie wychodziło nam ani modyfikowanie liter tak, aby można je było płynniej łączyć, ani wplatanie do nauki wskazówek Austina Palmera czy Mary L. Champion. W napisanych przez nich podręcznikach są świetne ćwiczenia rozluźniające rękę, pomocne w pracy nad kursywą. Tyle, że Filip nie miał do nich cierpliwości. A ja nie chciałam zmienić naszych lekcji w przykry obowiązek. Bałam się, że naciskając, zniechęcę go do pisania odręcznego. Nie sprawdziła się nam niestety także metoda Juliana Brudzewskiego (o której pewnie napiszę więcej w przyszłości). Bazuje ona na tak zwanej koniczynie kaligraficznej pomagającej dzieciom odnaleźć rytm pisma odręcznego. Litery tworzy się wodząc piórem po kształcie przypominającym koniczynę. Wiele liter powstaje jednym płynnym gestem, bez odrywania pisadła od papieru. Jednak jest to krój pisma na tyle odmienny od elementarzowego (uczonego w pierwszej klasie), że Filipowi nie udało się pogodzić ćwiczeń praktycznych z codziennym pisaniem w szkole. Myślę, że ta metoda lepiej by zadziałała u młodszego dziecka. Eureka: italik! Fiasko pracy nad kursywą skłoniło mnie do szukania alternatywy dla Filipa. Uznałam, że w piątej klasie nauczyciele nie będą już naciskali na pisanie „jedynie słusznym” pismem szkolnym i postanowiłam pokazać mu italik. I to był strzał w dziesiątkę! Początkowe obawy Filipa przed zmianą zakodowanych kształtów liter minęły, kiedy zobaczył, że pisze mu się wygodniej. Zaproponowałam mu italikowy alfabet, ale cały czas podkreślałam, że sam decyduje, które litery łączyć i jaki ma być ich kształt. Początkowo ćwiczył w domu, potem odważył się przetestować nowy krój pisma w szkole. Okazało się, że jest wygodne i da się nim szybciej pisać niż kursywą. Jak Filip teraz pisze Pół roku po wprowadzeniu nowego stylu pisania, Filip posługuje się nim na co dzień. W tej chwili pismo bliższe jest printowi, niż italikowi, bo niewiele liter łączy. Jak widać powyżej, niektóre litery w środku wyrazów to wersaliki (wielkie litery). Twierdzi, że tak mu wygodniej pisać. 😉 Słowa wciąż nie chcą stać w równym rządku, ale notatki wyglądają schludniej i można je bez problemu odczytać. Ba, dostał już dwie piątki „za zeszyt”. Z nowym pismem czuje się doroślejszy, widać że mu się ono podoba. A ja jestem z niego bardzo dumna! Jak pomóc dziecku pisać ładniej od najmłodszych lat ćwicz sprawność ruchową dłoni, czyli małą motorykę. Zachęcaj dziecko do lepienia plasteliną, malowania (palcami i pędzelkiem), rysowania, kolorowania, wycinania nożyczkami kupuj wyprofilowane pisadła specjalnie stworzone do nauki pisania trzymaj rękę na pulsie, kiedy dziecko zaczyna pisać – pilnuj, aby prawidłowo trzymało ołówek czy kredkę (pomocne mogą być specjalne nakładki korygujące chwyt, zakładane na palce lub na pisadło) zachęcaj do pisania różnymi przyborami – szczególnie polecam ołówek i pióro wieczne. Uwierz mi, naprawdę nie jest wszystko jedno, czym się pisze! w młodszych klasach działaj od razu, kiedy zaniepokoi Cię wygląd pisma dziecka – porozmawiaj z nauczycielem, pracuj z dzieckiem nad motoryką. Jeśli jakaś litera jest dla dziecka wyjątkowo trudna, poćwiczcie ją razem, także w połączeniach. Zainteresuj się wspomnianą wyżej metodą płynnego ruchu w starszych klasach pokaż dziecku, że nie musi już pisać kursywą, czyli pismem, w którym wszystkie litery łączą się ze sobą. Zaproponuj półkursywę (italik) czy wręcz drukowane pismo ręczne, print zachęć do kaligrafii. Niekoniecznie do nauki klasycznych krojów, po prostu niech pisze elastyczną stalówką lub brush penem. Świadome kreślenie liter, skupienie się nie na treści (jak to bywa zazwyczaj), a na formie może pomóc w pracy nad urodą pisma Wskazówki, jak poprawić charakter pisma znajdziesz także tutaj. Powodzenia! Uwaga, podręcznik i zeszyty ćwiczeń „Italik. Pisz ładniej” kupisz w sklepie KLEKSOGRAFIA (klik!)!!! Dzięki mojej książce pomożesz swojemu dziecku pisać ładniej. Bardzo bym chciała również nauczyć się pisać małymi literami. W zeszycie takie wielkie litery piszę, że aż strach pomyśleć W zeszycie z kratkami piszę w jednej kratce, ale i tak litery są duże. W zeszycie w linie piszę od góry jednej lini do końca tej pierwszej (nie wiem czy ogarniacie Xd). Ciągle mama mi mówi "pisz Ładne pismo może mieć związek z osobowością danego człowieka, co potwierdzają badania grafologów. Przeczytaj nasz artykuł i dowiedz się, co mówi o tobie Twój charakter pisma. Sprawdź również, jak się nauczyć ładnie pisać. Ładne pisanie a grafologiaGrafologia to w skrócie nauka zajmująca się analizą różnych charakterów pisma. Przede wszystkim traktuje kaligrafię tak samo, jak odcisk palca. Osoby zajmujące się grafologią twierdzą, że dzięki badaniu charakteru pisma, są w stanie określić chwilowy stan psychiczny oraz cechy osobowości autora. Czy naprawdę ładne pisanie może podpowiedzieć, jakim ktoś jest człowiekiem?Grafolodzy twierdzą, że są w stanie stwierdzić, czy w chwili pisania tekstu autor był spokojny, wzburzony, pewny siebie bądź wystraszony. Dodatkowo badanie charakteru pisma miałoby określić, czy jego właściciel jest introwertykiem, ekstrawertykiem, kimś skłonnym do agresji lub osobą zdolną do spontanicznego podejmowania badania charakteru pisma wzbudzają wiele kontrowersji. Grafologia jest bardzo przydatna w przypadku porównywania pisma i ustaleniu, kto jest jego faktycznym autorem. Jednak wykorzystywanie jej do określenia, czy ktoś jest introwertykiem bądź osobą skłonną do agresji, często stawiane jest na równi z wróżeniem z również: Cechy charakteru w CV a rozmowa o pracęŁadne pismo – czy może określać charakter człowieka?Badacze charakteru pisma skupiają się na wszystkich, nawet najmniej widocznych elementach kaligrafii. To może być pochyłość liter, nacisk długopisu, odstępy między słowami, zamaszystość pisma i wiele innych rzeczy, na które nigdy byśmy nie grafologów twierdzi, że po charakterze pisma są w stanie ocenić, czy ktoś jest w trakcie leczenia choroby alkoholowej, przykłada się do pracy, jest nieśmiały lub ma skłonności do przejmowania inicjatywy w grupach społecznych. Ładne pismo może zatem powiedzieć bardzo wiele o wiele ciekawych przykładów ukazujących szczegóły, na jakich skupiają się grafolodzy:Wielkość i kształt litermałe litery to człowiek skrupulatny i skoncentrowany, nieśmiały i zamknięty w sobieduże litery – osoba lubiąca być w centrum uwagi, pewna siebie i przejmująca inicjatywęszerokich liter używa człowiek towarzyski, szukający wyzwań i otwarty na otoczenienormalne litery oznaczają kogoś, kto potrafi się dostosować do zmiennych warunków życiaMarginesrówny lewy margines – używany przez osobę zdyscyplinowaną o silnym charakterzewąski lewy margines – osoba żyjąca oszczędnie, planująca wszystkie następne ruchyfalujący lewy margines – człowiek rozchwiany emocjonalnielewy margines rozszerzający się ku dołowi stosuje impulsywny autor skłonny do nadmiernego wydawania pieniędzyszeroki prawy margines – autor jest niepewny siebie, nieśmiały i skłonny do ucieczkiwąski prawy margines – marzycielPochyłość pismapochylone w lewo może oznaczać postawę obronną i podchodzenie do środowiska w sposób nieufnypochyłe w kierunku prawym może świadczyć o skłonnościach przywódczych, ekstrawertyzmie oraz wychodzeniu z inicjatywąproste pismo oznacza logiczne myślenie, życie w zgodzie z panującymi zasadami i postępowanie pragmatyczneOdstępy między słowamiduże – osoba ceniąca sobie wolność, która niespecjalnie lubi przebywać w tłumie ludzimałe oznaczają, że autor cechuje się empatią oraz przyjaznym nastawieniem do otoczeniaKropka nad ibrak kropki nad i – może oznaczać, że charakter pisma należy do osoby chaotycznej i roztargnionejrówno postawiona kropka to człowiek lubiący panować nad swoim życiem, skrupulatny i ceniący otaczający go porządekkropka zastąpiona przez okrąg – może świadczyć o artystycznym charakterze autoraSprawdź: Jak poprawić charakter pisma?Ładne pismo: co oznacza?Przyjmijmy, że jesteś osobą rekrutującą i otrzymujesz własnoręcznie napisane podanie o pracę. Czyste, pięknie przedstawione, stworzone przez autora cechującego się bardzo ładnym charakterem pisma. Czy możesz wyciągnąć jakieś wnioski, które nie wynikają z samej treści?Psychografologia określa osoby posługujące się ładnym pismem, jako ludzi, których charakter nie należy do najsilniejszych. Najprawdopodobniej taki kandydat okaże się pracownikiem przywiązującym wagę do szczegółów, dbającym o terminy, sprawdzającym pismo pod kątem błędów nawet kilka razy i łatwo dostosowującym się do wymogów wątpienia nie są to cechy przywódcy stada tylko człowieka dbającego o zaplecze działań. To może być ktoś świetnie sprawdzający się w szeroko pojętej administracji lub księgowości. Oczywiście to treść podania, charakter człowieka i kwalifikacje są najważniejsze. Natomiast zwrócenie uwagi na sposób pisania, może stanowić ciekawy dodatek do praktyk rekrutowania nowych pracowników. Jeśli chcesz dowiedzieć się, jak ładnie pisać, przygotowaliśmy dla Ciebie garść Podanie o pracę – kiedy może się przydać?Jak nauczyć się ładnie pisać?Wiele osób zastanawia się, jak ładnie pisać. Kaligrafia nie należy do najprostszych rzeczy do nauki, jednak warto spróbować i zobaczyć, na czym polega sztuka pięknego pisania. Do jej opanowania niezbędne są czas, cierpliwość, a także kilka podstawowych narzędzi: długopis lub pióro oraz kartka w linie lub kratkę. Możesz również kupić specjalne zeszyty ćwiczeń do kaligrafii tradycyjnej lub nowoczesnej (brush letteringu). Dzięki nim dowiesz się, jak ładnie pisać litery oraz znacznie sprawniej opanujesz nowy charakter przyjrzeć się również kwestii odpowiedniego uchwytu i narzędzia. Jak trzymać długopis, żeby ładnie pisać? Przede wszystkim niezbyt mocno, ponieważ mięśnie dłoni nie powinni być nadmiernie napięte. Nadgarstek również powinien być rozluźniony – w przeciwnym wypadku pismo będzie wyglądało nieestetycznie. Długopis lub pióro należy trzymać między kciukiem, palcem środkowym i wskazującym. To jedyny prawidłowy chcesz wiedzieć, jak ładnie pisać w zeszycie, wybierz brulion w kratkę lub taki z wąskimi liniami. Dzięki niemu, łatwiej będzie Ci utrzymać proste litery. Najpierw zacznij od alfabetu, a dopiero później przechodź do słów i całych zdań. Pamiętaj, że proces nauki pięknego pisania jest długi. Jeśli chcesz ładniej pisać, musisz znaleźć czas na codzienne ćwiczenia. Powodzenia! Autor ponad 700 artykułów poradnikowych z tematyki prawa pracy, rozmów kwalifikacyjnych i świadczeń emerytalnych. Specjalizuje się w poradach dotyczących rozwoju kariery, a także zgłębianiu tajników Kodeksu pracy. Prywatnie fan gier planszowych i wszelkiego rodzaju leśnych aktywności.Na dole z lewej strony umieszczamy pozdrowienia, nie stawiamy wtedy żadnego znaku interpunkcyjnego. Jeśli chcemy wysłać kopię do jeszcze innych osób, umieszczamy ich adresy w rubryce DW (do wiadomości). list elektroniczny, jak napisac e-mail, przyklady zwrotow do adresata, przyklady zwrotow grzecznosciowych, nauka pisania, kalsa v.
zoom_out_map chevron_left chevron_right Ćwiczenia do kaligrafii liter łacińskich i polskich znaków znajdujące się w tym zeszycie można wykorzystać w trakcie lekcji, podczas pracy indywidualnej... Regulamin sklepu Polityka prywatności Dostawa i zwroty Opis Szczegóły Ćwiczenia do kaligrafii liter łacińskich i polskich znaków znajdujące się w tym zeszycie można wykorzystać w trakcie lekcji, podczas pracy indywidualnej z dzieckiem oraz na zajęciach korekcyjno-kompensacyjnych i wyrównawczych. Każda karta pracy zaczyna się rysunkiem, którego kontur uczeń powinien poprawić. Jest to wstępne ćwiczenie grafomotoryczne, poprzedzające naukę pisania liter. Kolejność zadań została ustalona według wzrastającego stopnia trudności. Najpierw uczeń pisze po wzorze literopodobnym umieszczonym w powiększonej liniaturze. Następnie kreśli litery po śladzie (najpierw wykonanym ciągłą linią, potem przerywaną). Dopiero po ćwiczeniach przygotowujących dziecko pisze litery, sylaby i wyrazy w potrójnej liniaturze. W zeszycie znajduje się również – innowacyjna dla tego typu ćwiczeń do kaligrafii – jednoczesna nauka pisania liter, wyrazów, prostych zdań i cyfr w kratkach. Aby umożliwić dzieciom samodzielną pracę i samokontrolę podczas wykonywania ćwiczeń, wprowadzono system kropek, strzałek, grotów i cyfr, które wskazują miejsce rozpoczęcia pisania, jego kierunek i kolejność ruchów. Podpowiedzi te są stopniowo wycofywane. W części 2 niniejszej pozycji znajdują się ćwiczenia w kaligrafii liter łacińskich i polskich znaków, zmiękczeń i dwuznaków. Indeks 9788371341168 EAN13 9788371341168 ISBN 9788371341168 Wydawnictwo Harmonia Autor Agnieszka Czerkas-Polit, Katarzyna Sirak-Stopińska Data premiery 2005 ISBN 9788371341168 Format B5 Stron 64 Okładka miękka Zobacz także Klienci którzy zakupili ten produkt kupili również:
Dlaczego dzieci powinny pisać ołówkiem? Z wielu powodów. Ręka 7-letniego dziecka jest jeszcze mała, a palce krótkie, zaś możliwości motoryczne w zakresie chwytania nie są jeszcze zbyt wprawne. Dlatego do stawiania pierwszych liter w zeszycie w trzy linie nauczycielki nauczania początkowego najczęściej proszą o zakup ołówka.
Kiedy dziecko uczy się pisać, poznaje litery, sposoby ich zapisywania i łączenia. Z upływem czasu trenuje też kształtne i estetyczne pisanie. To jedna z najważniejszych umiejętności dla skutecznego uczenia się. Jeśli pismo dziecka pozostaje niekształtne, może mieć ono trudności z poprawnym wykonaniem zadań zanotowanych w zeszycie, ponieważ nie potrafi odczytać tego, co zanotowało. Brak staranności i brak przejrzystości w notatkach mogą zniechęcić młodego człowieka do nauki. Warto więc pracować nad kształtnością pisma, a umiejętności do tego potrzebne możesz rozwijać już we wczesnym dzieciństwie. Jak pomóc dziecku w opanowaniu sztuki kształtnego pisania? Przede wszystkim: trening wyłącznie w okresie nauki szkolnej nie wystarczy. Już w wieku przedszkolnym dziecka trzeba rozwijać umiejętności manualne, które usprawnią dłonie. Gdy dziecko wejdzie w wiek szkolny, wykonuje się wiele ćwiczeń doskonalących kształt pisma. Co ważne, owe ćwiczenia warto robić nie tylko w szkole, ale również w domu. Czas zajęć szkolnych jest na to zdecydowanie za krótki. Oto, jak możesz pomóc dziecku w nauce kształtnego i estetycznego pisania: 1. Rozwijaj małą motorykę od wczesnego dzieciństwa Umiejętności, potrzebne w trakcie pisania dziecko rozwija na długo przedtem, zanim rozpocznie jego naukę. Im częściej angażowane są dłonie i paluszki, tym bardziej stają się sprawne i lepiej poradzą sobie z pisaniem. Zajęcia manualne, usprawniające motorykę małą są dla niektórych dzieci niezbyt atrakcyjne. Słyszałam nieraz od rodziców, że dzieci szybko się nimi nudzą albo szybko się nimi męczą. Jest to pierwszy sygnał, że dziecko może chcieć stronić od aktywności manualnej. A będzie stroniło, bo w istocie nie jest to dla niego nudne, lecz… trudne. męczące dla niewprawionych dłoni. Niestety czasem trzeba trochę powalczyć, żeby przekonać malucha do rozruszania rączek. Na szczęście jest wiele różnych aktywności manualnych, z których rodzic i dziecko mogą skorzystać. Można próbować z maluchem malowania pędzlami i różnego rodzaju farbami, rysowania obrazków z pomocą pieczątek, lepienia z różnorodnych mas plastycznych (zarówno robionych w domu, jak i gotowych), cięcia po liniach prostych, wycinania prostych figur, malowanie kolorowanek wodnych, wykonywanie obrazków piaskowych (malowanki piaskowe), nawlekanie rurek, makaronów, koralików, przesypywanie produktów sypkich z naczynia do naczynia, przetykanie sznureczków lub drucików kreatywnych przez otwory, zapinanie zatrzasków, guzików, rzepów, suwaków, sprzączek, zachęcanie dziecka do samodzielności w zakresie samoobsługi (ubieranie się, mycie, jedzenie), umożliwianie dziecku udziału w codziennych czynnościach, jak np. wieszanie prania lub „zajęcia kuchenne”. 2. Zachęcaj do rysowania różnymi przedmiotami na różnych powierzchniach Jeśli Twój maluch niechętnie łapie za kredkę, zachęć go do malowania nietypowymi przedmiotami na nietypowych powierzchniach: patykiem na piasku, palcem na piasku lub w kaszy mannie, malowania palcami na papierze, rysowania kredą (chodnik lub tablica na kawałku ściany pomalowanym farbą tablicową), rysowania węglem, flamastrem suchościeralnym po tablicy lub w specjalnych książeczkach, możesz też włożyć w gładką teczkę ofertową taki szablon jak ten. 3. Uczymy prawidłowego uchwytu pisarskiego Dzieci, które nie przeszły podstawowej stymulacji sfery manualnej mogą mieć większe trudności z prawidłowym uchwyceniem ołówka lub kredki. Ich dłonie mogą sprawiać wrażenie, jakby były „z drewna”. Prawidłowy uchwyt podczas pisania to taki, w którym palec wskazujący i kciuk układają się w kształt kropli przytrzymującej narzędzie pisarskie od góry, a palec środkowy podtrzymuje je jakby od dołu (polecam artykuł na ten temat wraz z rysunkami ilustrującymi). Dłoń pisząca powinna być stabilnie oparta o płaską powierzchnię (nie należy trzymać jej w powietrzu). Przedramię spoczywa na blacie. Prawidłowy uchwyt wspomogą ołówki i kredki trójboczne. Są one tak wykonane, że wymuszają prawidłowy uchwyt. Na początek wybieramy przybory nieco grubsze, a po osiągnięciu przez dziecko pewnej wprawy sięgamy po cieńsze ich odpowiedniki. Grubsze kredki i ołówki trójkątne sprawdzą się dla przedszkolaków. Uczniów stopniowo przyzwyczajamy do cieńszych narzędzi. Dobrym rozwiązaniem jest ergonomiczna nasadka na ołówek. Dzięki niej ołówek się nie ślizga, napięcie mięśni ręki jest mniejsze, a uchwyt bardziej precyzyjny. Nasadkę najlepiej dobrać indywidualnie do potrzeb dziecka. Nie każda nasadka nazywająca się ergonomiczną, sprawdzi się równie dobrze. Jest wiele kształtów nasadek, spośród których można wybierać. Można je też zakładać na zwykłe okrągłe kredki, jednak przekładanie jest kłopotliwe, ponieważ po założeniu mocno się trzymają. Dlatego najlepiej założyć je na najczęściej używany ołówek. 4. Zwracaj uwagę na postawę ciała podczas rysowania i pisania Wysokość krzesła powinna być dostosowana do wysokości biurka lub stołu i wzrostu dziecka, obrotowe krzesło biurowe niekoniecznie jest dobrym rozwiązaniem ze względu na dużą ruchliwość kilkulatków, nieumiejętność usiedzenia w miejscu w bezruchu, co powoduje kręcenie się i dodatkowo rozprasza podczas pisania, plecy powinny zostać proste, a nie zaokrąglone, łokieć nie może „wisieć” w powietrzu poza biurkiem, powinien być wsparty na blacie. Zwracaj też uwagę na odpowiednie oświetlenie, które nie powoduje zacieniania zeszytu przez rękę piszącą. No i na to, żeby przed dzieckiem leżały tylko najpotrzebniejsze przybory. Reszta – niepotrzebnie rozprasza uwagę. 5. Przejście do pisania piórem w odpowiednim czasie O momencie przejścia do pisania piórem decyduje najczęściej nauczyciel w klasie pierwszej. Następuje to wtedy, gdy dziecko prawidłowo trzyma ołówek, kształt liter pisanych ołówkiem jest coraz ładniejszy, pisanie ołówkiem przebiega coraz szybciej, a szybkość nie powoduje już takich strat jakości. Rodzice nie powinni tej chwili przyspieszać. Na wszystko przyjdzie czas. Warto natomiast zadbać o to, by pióro było dobrej jakości, a jego stalówka płynnie i bez oporów przesuwała się po kartce. 6. Dobór zeszytów z odpowiednią liniaturą Kupując zeszyt pierwszoklasiście zwracamy uwagę na liniaturę, która powinna być wyrazista, tzn. linie grube powinny być wyraźnie grubsze od cienkich (nie zawsze tak jest). Do wyboru mamy też zeszyty z liniami czerwono-niebieskimi, gdzie czerwone linie są odpowiednikami grubych, a niebieskie cienkich. Oprócz tego na rynku spotkamy kilka rodzajów zeszytów ze specjalnymi liniami do nauki pisania, na przykład zeszyty z liniaturą pochyloną dla dzieci leworęcznych (pochylenie linii pozwala uniknąć rozmazywania się tuszu podczas pisania), a także zeszyt liniaturą 3d dla dzieci niedowidzących i zagrożonych dysgrafią. 7. Nie przyzwyczajaj dziecka do używania korektorów i gumek podczas nauki pisania Mimo dużej dostępności i różnorodności narzędzi do korygowania, wielu nauczycieli wręcz zabrania korzystania z korektora i gumki podczas nauki pisania. Zamiast tego preferują przekreślania. Mógłby ktoś spytać, dlaczego? Przecież pokreślony zeszyt wygląda mniej estetycznie… Otóż, kiedy dziecko uczy się pisać dobrze jest, gdy widzi wszystkie swoje błędy i niedokładności: przekroczenia linii, niekształtność liter, literówki. Dlaczego? Ponieważ widząc błędy może się na nich uczyć, trenuje wzrok, uczy się je dostrzegać. Natomiast kiedy zamaluje błędy pozbawia siebie okazji do trenowania wzroku. Kiedy błędów nie widać trudno jest też dostrzec postępy, zarówno dziecku, jak i uczącym je osobom. A jeśli już jesteśmy przy temacie dostrzegania błędów, dobrym sposobem jest wspólne z dzieckiem przejrzenie zapisów – znak po znaku, i wspólne wybranie, które fragmenty są zapisane najstaranniej, a które wymagałyby większej staranności. W ten sposób dziecko uczy się oceniać efekty własnej pracy. Inny problem z korektorami i wymazywaniem jest taki, że pochłaniają one mnóstwo czasu i rozpraszają uwagę, co jest szczególnie ważne, gdy dzieci przechodzą do pisania z tablicy lub ze słuchu. Uczniowie przyzwyczajeni do ciągłego używania korektora, nie nadążają z notowaniem. 8. W czasie pisania wyłącz rozpraszacze Czynność pisania wymaga koncentracji uwagi. Zatem wyłączamy wszelkie rozpraszacze: radio, telewizję, komputer, tablet no i smartfony. 9. Nie od razu Rzym zbudowano – nie oczekuj perfekcyjnego efektu zaraz na początku Poprzeczkę podnosimy stopniowo. Nie można wymagać trzymania się w liniach od dziecka, które dopiero co poznało litery i uczy się ich kształtu. Dokładność przyjdzie z czasem pod warunkiem, że dziecko będzie trenować, trenować i jeszcze raz trenować. — Na koniec zdradzę Wam jeszcze jeden trik. Aby poprawić uchwyt pisarski można wsunąć pod palce: serdeczny i mały kuleczkę zrobioną na przykład z papieru. Dziecko przytrzymując ją dokładniej uchwyci narzędzie pisarskie. Wygląda to mniej więcej tak (na pierwszym zdjęciu nie ma kuleczki, na drugim jest: Tworzenie planu rozprawki zwykle polega na zapisywaniu konkretnych haseł, krótkich zdań czy informacji od pauzy. Są to słowa, które mają Cię naprowadzić na właściwy tor i podpowiadać, co po kolei powinieneś pisać. Samo przygotowywanie konspektu nie powinno zająć więcej niż 10-15 minut. Dobre notatki szkolne bardzo ułatwiają naukę. Dzięki nim nie musisz przed klasówką wertować podręczników ani szukać pomocy u kolegów. Najprawdopodobniej jednak nie miałeś nigdy lekcji o tym, jak robić ładne notatki. Podpowiemy ci! Pisanie notatek w czasie lekcji wydaje się bardzo proste. Często jednak się zdarza, że przed klasówką uczniowie nie mają z własnych zeszytów większego pożytku. Zapiski okazują się nieczytelne, chaotyczne i pełne niezrozumiałych skrótów. Jak więc notować? Jak robić ładne notatki szkolne? Zapewne nieraz słyszałeś, że powinieneś robić staranne, ładne notatki. Rzeczywiście, warto mieć przejrzyste zapiski z lekcji, by w ogóle można było odczytać je po kilku tygodniach. W tym celu trenuj odręczne pisanie, a także: pisz tylko w zeszytach w kratkę lub w linie,korzystaj z korektora lub zmazywalnego długopisu,jeśli nauczyciel wyrazi zgodę, nagrywaj lekcje na dyktafon, a notatki w zeszycie zrób dopiero w domu. Czym są dobre notatki? Nawet najstaranniejsze notatki zapisane ciągłym tekstem nie ułatwiają nauki. Dobre notatki szkolne to takie, które z łatwością przyswoi nasz umysł. Mózg człowieka porządkuje wiedzę na zasadzie skojarzeń. W dużej mierze „korzysta” przy tym z zapamiętanych obrazów (dlatego właśnie o ludziach często mówi się, że są wzrokowcami). Jak robić notatki, by efektywnie się z nich uczyć? Przydatne zapiski powinny mieć formę graficzną, która ułatwi kojarzenie i zapamiętywanie informacji. W związku z tym: notując, korzystaj z jednej z metod (np. metody Cornella albo mapy myśli), która pozwoli ci na bieżąco porządkować wiedzę,znajdź swój sposób na graficzne wyróżnienie ważnych informacji, np. poprzez zaznaczanie ich kolorowymi pisakami albo robienie na marginesach zeszytu rysunków, notuj tylko to, co naprawdę ważne. Czy wiesz, że…Pisząc w skupieniu, łatwiej zapamiętujesz notowane informacje. Dlatego lepiej uczyć się, robiąc notatki z podręcznika, niż jedynie czytając go.Zeszyt w kratkę- jak pisać. Jak będą ładnie wyglądały moje zeszyty (A5 A4)jak będę pisać co druga kratkę, czy kratka w kratkę? Jak wy piszecie np. w zeszycie z chemii, biologii. fizyki ogólnie z przedmiotów gdzie pisze się w zeszycie w kratkę. Oddaj swój głos, aby poznać wyniki ankiety lub zobacz wyniki. co druga kratkę.
Wyobraź sobie taką sytuację… Idziesz twardym krokiem. Starasz się. Tak naprawdę to już wychodząc z domu miałeś jasno określony plan i zadania. Postanowienie. O, tak to właśnie ładnie ująłeś. No i wchodzisz. Pole przyjaciela? Czy wroga podszywającego się pod Twojego najlepszego kumpla? Ty wiesz po co tu jesteś. Ty się nie poddajesz. Idziesz. I… …tysiące przecudownych, pięknych, oryginalnych, stylowych, pastelowych i kaktusowych, a nawet lamowych okładek zeszytów, notesików i bloczków leży spokojnie na półce, zwabiając niemiłosiernie Twój wzrok. Poddałeś się. Byłeś skazany na porażkę. Kolejny zeszyt trafi do Twojej domowej półki, szafki czy komody. Pytanie – jak go wykorzystasz, o ile w ogóle odważysz się w nim pisać? Teraz tak już całkiem na poważnie, muszę Ci przyznać otwarcie, że choroba uzależnienia od pięknych okładek rozpowszechniła się dość daleko. U niektórych jest jedynie małym zalążkiem, u innych przekształciła się w miłość do przydasi (o czy kiedyś też napisać planuję). Zakładając, że w Twoim domu znajduje się wiele niewypisanych czy niewyrysowanych do końca notesów, dziś przychodzę z odsieczą. Przedstawię propozycje na pomysłowe WYKORZYSTANIE zeszytów. Myślę, że warto. Od teraz koniec z wyrzutami sumienia 😉 Wszystkie zdjęcia użyte we wpisie pokazują moje osobiste notesy i zeszyty ♥ Pomysły na wykorzystanie pustych (i do połowy pełnych) notesów czy zeszytów 1. Planner, organizator czasu lub Bullet Journal. Planowanie i organizowanie czasu jest umiejętnością niezwykle przydatną w dzisiejszym świecie. Niezależnie od tego jakie są Twoje obowiązki czy codzienne zadania, przyda Ci się miejsce w którym wszystkie rzeczy do zrobienia hierarchicznie uporządkujesz. To jak to zrobisz zależy od Ciebie. Możesz stworzyć Bullet Journal (w skrócie BuJo) czyli kreatywny rodzaj organizacji różnych notatek, planów, list i kalendarzy. Żeby się dowiedzieć więcej polecam zajrzeć na stronę pomysłodawcy. Zobacz też koniecznie blog Dominiki z Smells like adventure, która dokładnie opisuje na czym polega prowadzenie BuJo. Jeśli wolisz inne rozwiązania pokuś się o zrobienie plannera czy organizatora. To też się sprawdza! 2. Rysownik, doodlownik. Najbardziej typowa propozycja, ale jakże kreatywna! Nawet nie wiesz jak szeroki jest zakres notesów prowadzonych w temacie „rysunek”. Rysownik może być zwykłym zeszytem, w którym znajdują się szkice, malunki, rysunki, wyklejanki czy kolorowanki. Ale taki notes da się urozmaicić i spersonalizować. Stwórz codziennik z codziennym rysunkiem na dzień, wydarzeniownik z ważnymi, narysowanymi elementami Twojego życia, rodzinnik z ilustracją każdego członka rodzinny czy projektownik ze szkicami niezwykłych fryzur i strojów. Ogranicza Cię tylko wyobraźnia! Ja sama kiedyś prowadziłam notes pod tytułem „Rysuj i żyj :)”, gdzie każdą kartkę numerowałam i do danej liczby wymyślałam humorystyczny rysunek. Jeśli nie przepadasz za szczegółowymi szkicami (lub po prostu nie masz do tego drygu) polecam tworzenie doodli – małych, szybkich rysuneczków. Zobacz też –> Jak nauczyć się rysować? i Co rysować? czyli 45 pomysłów na rysunek na co dzień i od święta 3. Travel Journal Tu przechodzimy do opisywania (lub ilustrowania czy fotografowania) swoich małych i dużych podróży. Serio – warto to robić! Nie musisz pisać elaboratów i słowo po słowie przekazywać przebieg dnia nad plażą (no chyba, że tak lubisz), wystarczy nawet jedno zdanie (!). Do tego przyklejony bilet, roślinka, zdjątko czy rysunek. Nie zaszkodzi też cytat śmiesznego powiedzonka znajomego albo prognoza pogody na dany dzień. Dla bardziej aktywnych: opis zwiedzanego miejsca, lista rzeczy do zabrania czy stylizacja na każdy dzień 😉 4. Hand letternig Hand lettering (inaczej brush lettering) to nowoczesna kaligrafia – bardzo popularna w ostatnich czasach, polegająca na tworzeniu ozdobnych liter, często w przemyślanej kompozycji czasem z rysunkiem. Ciekawie (i zrozumiale dla szaraczka) pisze o tej technice Agata z bloga Się rysuje. Pisanie brush penami jest techniką, która wymaga sporej ilości ćwiczeń. Ale nie warto się zrażać drobnymi niepowodzeniami na początku. Masz w końcu cały zeszyt do wykorzystania 😉 Zobaczysz satysfakcja jest ogromna! 5. Językownik O i oto doszliśmy do czegoś co po rysunku kręci mnie (i mój blog) najbardziej. Nie ma nic fajniejszego niż kreatywne i estetyczne notowanie słówek oraz gramatyki języka, którego się uczymy. Tu możemy pójść na całość i połączyć nowoczesną kaligrafię z artystycznymi wypocinami. Nauka języka poprzez formy takie jak luźne rysunki, mapy myśli, schematy, grafiki lub skojarzenia jest bardzo efektywna. Utworzenie językowego zeszytu to pierwszy krok do systematycznej nauki z przyjemnością! 6 . Opowiadania, powieści, komiksy Nie. Człowieku nie. Ty nie musisz umieć pisać. Ty musisz tylko chcieć to robić. Wiersze, opowiadania, poematy, nowele, horrory, dramaty, rozprawki. Niewysłane listy, a nawet komiksy. Przedstawienie takich czy innych historii wymyślonych przez Ciebie wymaga tylko i aż drobnego zaangażowania. Możesz je zachowywać jedynie dla siebie. Rozwiniesz wyobraźnię, pobudzisz szare komórki, natrudzisz się myśląc o nowej zbrodni czy szukając rymu. Warto! 7. Dziennik, pamiętnik, wspomnienia. Czyli małe odwołanie do punktu trzeciego. Tylko tym razem nie opisujesz wyjazdu, a monochromatyczną codzienność. To dopiero wyzwanie! Każdy dzień możesz przedstawić w inny, kreatywny sposób. Jedno słowo, zdanie, rysunek czy cytat. Lub zwyczajny tekst o tym za co jesteś dziś wdzięczny. Nie trać wspomnień i żyj pełną piersią każdym dniem! 8. Habit Tracker Habit tracker to śledzenie dobrych nawyków w postaci tabelki, koła, kwadracików czy nawet kolorowanki. Technika dowolna! Zmiany wprowadzane w naszym życiu są jego nieodłącznym elementem. Bez tego ani rusz. Samorozwój i dyscyplina w osiągnięciu celów – habit tracker pomoże! 9. Adresy, kontakty, telefony. Komórka wysiądzie. Komputer padnie. Internet ucieknie. I co? Trzeba było ważne dane wpisać do zeszytu! 10. Projekty, pomysły, marzenia Zapisuj to na co wpadniesz. Nie czekaj na odpowiedni moment – pisz wszystko co Ci przyjdzie do głowy! Kiedyś może z tego wykiełkować całkiem ciekawa idea. Specjalny zeszyt z burzą mózgu, z esencją pomysłów i marzeń zmieniających świat, ze szkicami i projektami . Twój indywidualny Pinterest. 11. Cytaty, złote myśli. Złote myśli wpadają do głowy niepostrzeżenie. I tak samo lubią uciekać. Nie pozwól im odpłynąć w otchłań zapomnienia! Zapisz to co uważasz za ważne. Nie ma znaczenia czy sam to wymyśliłeś, gdzieś usłyszałeś, a może przeczytałeś jakiś cytat w książce. Pielęgnuj to. Ja tak robię. 13. Wielkie i małe hobby To co Cię tworzy i określa. Twoje hobby i zainteresowania godnie zapełnią karty zeszytów. Rozwiązań zagospodarowywania zeszytów jest naprawdę wiele. Wszystko zależy od człowieka, który tworzy treść danego notesu i jego nowatorskich pomysłów! Co dopisałbyś do tej listy? Jak Ty zapełniasz swoje zeszyty? Pisz w komentarzu poniżej! Pssyt. Lubisz komary? Ja nienawidzę!.